بهترین تیم: هافنهایم
بعد از 17 مسابقه مهمترین صفاتی که می‌توان به هافنهایم نسبت داد اینهاست؛ طراوت، غیرقابل پیش‌بینی بودن، صمیمیت و انگیزه بالا. به همین خاطر تمامی کارشناسان، قهرمانی نیم‌فصل هافنهایم را حق مسلم این تیم می‌دانند. درست یک سال پیش، هافنهایم در پایان نیم‌فصل‌اول لیگ دسته‌دوم وضعیت دشواری داشت. به طوری که در جدول تنها 8 امتیاز با تیم ته‌جدولی فاصله داشت. اما نمایش فوق‌العاده شاگردان رالف رانگنیک در نیم‌فصل دوم منجر به صعود این تیم به بوندس‌لیگا شد.
در حال حاضر در تاریخ بوندس‌لیگا، تنها تیم کایزرس لاترن توانسته در فصل 98-97 بلافاصله پس از صعود از دسته دوم، قهرمان بوندس‌لیگا شود. فعلا هافنهایم نصف راه کایزرس لاترن را طی کرده است. با این تفاوت که بازیکنان هافنهایم همگی جوان و بی‌تجربه هستند. در حالی که 11 سال پیش کایزرس‌لاترن بازیکنان بزرگ و باتجربه‌ای داشت. جالب اینکه مسن‌ترین بازیکن هافن هایم 26 سال دارد. نکته دیگری که هافنهایم را از دیگر تیم‌ها متمایز می‌کند فوتبال مدرنی است که به نمایش می‌گذارند؛ سریع، تک‌ضرب و تکنیکی. فوتبالی که باعث حسادت یورگن کلینزمن در بایرن‌مونیخ شده، او هم علاقه زیادی دارد که تیمش اینگونه فوتبال بازی کند اما به جز فرانک ریبری دیگر بازیکنان به حرف‌های او گوش نمی‌دهد.
بهترین سرمربی: رالف رانگنیک
شاید دو سال پیش و زمانی که رالف رانگنیک از مربیگری شالکه، تیم محبوبش برکنار شد و به روستای هافنهایم رفت، کمتر کسی می‌توانست حدس بزند که او چه در سر دارد. او ابتدا هافنهایم را از دسته سوم به دسته دوم آورد، یک سال بعد به بوندس‌لیگا صعود کرد و حالا رقیب سرسخت تیمی چون بایرن‌مونیخ است.
بدون شک رانگنیک در کنار دیتمار هوپ، رئیس متمول هافنهایم پدر این تیم به شمار می‌رود. او موفق شده طی 2 سال حضورش در هافنهایم تحول بزرگی در بازیکنان جوان این تیم به وجود آورد، به طوری که همگی آنها در حال حاضر از فهم بسیار بالای تاکتیکی برخوردار هستند و هر روز چیزهای جدیدتری از پروفسور 50 ساله خود یاد می‌گیرند. از دیگر کارهای بزرگ رانگنیک می‌توان به معرفی سه بازیکن جوان به تیم ملی آلمان اشاره کرد.
بهترین بازیکن: فرانک ریبری
حتی مصدومیت فرانک ریبری قبل از شروع فصل که منجر به دوری 2ماهه او از میادین شد، نتوانست او را از فرم ایده‌آلش دور کند. بدون شک حضور بایرن در مکان دوم جدول در پایان نیم‌فصل‌اول مدیون درخشش ریبری است. او با 6 گل زده و 2 پاس‌گل حساس که ارزش 6 امتیاز را داشت تنها در 11 بازی، موثرترین بازیکن نیم‌فصل اول به حساب می‌آید. سرعت، دریبل، پاس‌های فوق‌العاده و در خدمت تیم بودن از خصوصیات منحصر به فرد ریبری است که باعث شده او با هیچ‌یک از بازیکنان حاضر در بوندس‌لیگا قابل مقایسه نباشد.
اولی هوینس مدیر بایرن مونیخ در باره مرد 170 سانتیمتری تیمش می‌گوید: «او ارزش همه پولی را که برایش پرداخت کردیم، دارد.» ریبری با 25 میلیون یورو گران‌ترین بازیکن تاریخ بایرن مونیخ محسوب می‌شود. او همچنین بازیکن محبوب هواداران بایرن‌مونیخ است، خصوصا زمانی که با کفش‌های صورتی‌اش وارد زمین مسابقه می‌شود.
بهترین مهاجم: وداد ایبیسویچ
بدون شک صعود هافنهایم به بوندس‌لیگا و قهرمانی در نیم‌فصل اول با نام وداد ایبیسویچ گره خورده. مهاجم بوسنیایی هافنهایم در 17 مسابقه نیم‌فصل اول 18 گل به ثمر رسانده و با ادامه این روند حتی ممکن است رکورد گردمولر را بشکند. کمتر مهاجمی دیده می‌شود که هم با سر و هم با پا گل‌های زیبایی بزند و همچنین موقعیت گل‌هایش را نیز خودش خلق کند.
گرد مولر که در فصل 72-71 موفق شد 40 گل به ثمر برساند درباره ایبیسویچ می‌گوید: «او کامل‌ترین مهاجمی است که من طی این چند سال در بوندس‌لیگا دیده‌ام و باید بگویم اگر بتواند به رکورد من برسد، باعث خوشحالی است.» اما ایبیسویچ نظر دیگری دارد: «اینکه بازیکن بزرگی چون گرد مولر از من تعریف می‌کند، باعث افتخار است اما من در رویاهایم هم نمی‌بینم که بتوانم به رکورد او برسم.» او همچنین درباره ادامه کارش در هافنهایم می‌گوید: «پیشنهادهای زیادی دارم اما مطمئن باشید فصل آینده هم در هافنهایم بازی می‌کنم.»
ناکام بزرگ نیم‌فصل اول: وردربرمن
وقتی به حرف‌های توماس شاف سرمربی وردربرمن که قبل از شروع فصل گفت: «هدف اصلی ما حضور در بین سه تیم اول است» توجه کنیم، معلوم می‌شود که در نیم‌فصل اول
به هیچ‌وجه به خواسته اصلی خود نزدیک نشدند. البته پیروزی‌های 5 بر 2 مقابل بایرن، 5 بر 4 مقابل هافنهایم و 5 بر یک مقابل هرتابرلین و 5 بر صفر مقابل فرانکفورت گوشه‌ای از نمایش همیشگی وردربرمن در نیم‌فصل اول بود. اما مشکل بزرگ زمانی بود که حریفان فوتبال بسته‌ای را مقابل شاگردان توماس شاف به نمایش می‌گذاشتند.
برمن در 6 مسابقه خود مقابل تیم‌های ته‌جدولی تنها توانست یک پیروزی به دست آورد که آمار بسیار بدی است. غرور بیش از حد بازیکنان توماس شاف باعث شد تا این تیم مقابل مونشن گلادباخ و کارلسروهه متحمل شکست‌های تحقیرآمیزی شود. برمن در حال حاضر با 26 امتیاز در مکان هشتم جدول قرار دارد و این بدترین عملکرد این تیم از سال 1999 تاکنون بوده است.به گفته مدیران باشگاه حضور 7 بازیکن این تیم در جام ملت‌های اروپا در تابستان گذشته و همچنین حضور دیه‌گو و تویسیچ در المپیک، اصلی‌ترین دلیل افت تیم به حساب می‌آید. اما بسیاری از کارشناسان این را تنها یک بهانه می‌دانند. آنها معتقدند بازیکنان کلیدی برمن مثل دیه‌گو، دیگر آن انگیزه همیشگی را ندارند.
